شهر من اینجا نیست !

اینجا…

آدم که نه!

آدمک هایش ,

همه ناجور رنگ بی رنگی اند!

و جالب تر !

اینجا هر کسی

هفتاد رنگ بازی میکند

تا میزبان سیاهی دیگری باشد!

شهر من اینجا نیست!

اینجا…

همه قار قار چهلمین کلاغ را

دوست می دارند!

و آبرو چون

پنیری دزدیده خواهد شد!

شهر من اینجا نیست!

اینجا…

سبدهاشان پر است از

تخم های تهمتی

که غالبا “دو زرده” اند!

من به دنبال دیارم هستم,

شهر من اینجا نیست…

شهر من گم شده است ...

 رفتنت آغاز ویرانیست حرفش را نزن

ابتدای یک پشیمانیست حرفش را نزن

گفته بودی چشم بردارم از چشمان تو

چشمهایم بی تو بارانیست حرفش را نزن

تقدیم به کسی که حضورش رو همیشه حس کردم

آنکس که میگفت دوستم دارد

عاشقی نبود که به شوق من آمده باشد

رهگذری بود که روی برگ های پاییزی راه میرفت

واین صدای:

خش خش برگ ها................

همان آوازی بود که من گمان میکردم میگوید:

دوستت دارم........